De nieuwe filosofie trekt al in twijfel,
Het vurig element is uitgeblust;
De zon verloren, en de aarde; geen vernuft
Kan zeggen waar hij ernaar zoeken moet.
De mensen geven vrijuit toe, dat de wereld nu op is,
Terwijl zij in de planeten, aan het firmament
Zo vele nieuwe dingen zoeken; zij zien in dat deze
Is verkruimeld tot atomen.
Alles is stuk, de samenhang is weg;
Alle bronnen uitgedroogd, alle relaties evenzo:
Vorst, onderdaan, vader, zoon, zij zijn vergeten,
Want ieder mens denkt dat hij alleen
Een feniks zijn moet, en dat er van zijn soort
Niemand kan zijn, behalve hij.
John Donne,
Een anatomie van de wereld, 1611
